Han Le Blanc (1937 – 2002) was docent tekenen aan het Eijkhagencollege in Landgraaf. Ik kreeg les van hem in de jaren 1976 tot 1979. Hij gaf tekenen als examenvak en dat deed hij zeer boeiend en stimulerend. Als leerling heb ik hem nooit gezegd hoe geweldig ik hem vond; misschien vond ik het toen wel vanzelfsprekend. Ook daarna is het er niet meer van gekomen. Vandaag, 8 december, is het precies 20 jaar geleden dat hij is overleden. Daarom een postuum eerbetoon.
Een gekoesterd relikwie is de foto waar wij samen op staan. Deze is genomen in 1977 tijdens de ‘Video & Film Manifestatie Kijken en Doen’ in het Maastrichtse Bonnefantenmuseum, toen nog gehuisvest in het oude Bonnefantenklooster. Samen met ‘meneer’ Le Blanc en deskundigen in het museum maakten we als klas een videoband met grote videocamera’s. Natuurlijk eerst kennismaken met de mogelijkheden, een draaiboek verzinnen, opnames maken en daarna de film bespreken. Op mij maakte het allemaal veel indruk. Het is ook een mooi voorbeeld van hoe Han Le Blanc serieus en bevlogen les gaf. Hij ging met ons op pad, liet ons ontdekken, kijken en doen.
Het schooljaar daarna nam Han Le Blanc ons mee naar het Centraal Museum in Utrecht, waar de tentoonstelling ‘Wat is werkelijkheid?’ te zien was, en wat later dat schooljaar naar het Stedelijk Museum in Amsterdam, naar de tentoonstelling ‘Op het tweede gezicht’. Het waren educatieve tentoonstellingen, die in jaren 1970 in veel musea te zien waren. Voor mij betekende een kunstwerk van Carl Andre een openbaring: over zijn kunstwerk van 10 bij 10 loden tegels mocht je namelijk gewoon lopen! Je probeerde het kunstwerk te voelen met je voeten. Die sensatie heeft mijn kunstbegrip toen enorm verruimd.
Bij ‘tekenen’ als examenvak hoorden tekenen, schilderen, collages, druktechnieken etc., maar ook kunstgeschiedenis, kunstbeschouwing en over je eigen werk kunnen vertellen. Han Le Blanc heeft dit examenvak mede vormgegeven, zo ontdekte ik, landelijk en zelfs internationaal. Samen met collega's ontwierp hij de examens tekenen en kunstbeschouwing en in 1991 schreef hij mee aan een handleiding voor de eindexamens VWO in de beeldende vakken. Eind jaren 1980 volgde zelfs een promovendus van een universiteit in Utah (VS) een jaar lang lessen bij Le Blanc, en enkele jaren later bezocht een hele groep studenten van deze universiteit het Eijkhagencollege, ter voorbereiding op de introductie in de VS van 'kunst' als examenvak. .
Eigen herinneringen zijn een bezoek met Han Le Blanc aan een tentoonstelling van beeldhouwer Frans Gast in het Heerlense raadhuis, en dat we bij iemand thuis een schilderij van Aad de Haas bekeken, dat we architect Piet Mertens interviewden over de kerk in Schaesberg, dat we tekenden in de Botanische tuin van Terwinselen, dat we de symboliek in het beroemde ‘Arnolfini-schilderij’ van Jan van Eyck onderzochten, dat we de treinkaping bij de Punt gingen verbeelden. Hij wist ons steeds te interesseren en te inspireren. Beste meneer Le Blanc, hartelijk dank voor uw geweldige lessen!